„Łączy nas piękna, ale także zawiła i tragiczna historia. Naszym obowiązkiem jest wspólne działanie na rzecz przeszłości, aby zaleczyć niezwykle bolesne rany Holokaustu i zbudować więzi
z Polakami”.
Robert Bank, wicedyrektor wykonawczy, American Jewish World Service
Polaków i mieszkających za granicą Żydów przez lata dzieliła odległość, ale też osobna pamięć. Po 1989 r., gdy otworzyły się granice, a wkrótce Polska i Izrael nawiązały stosunki dyplomatyczne, dziesiątki tysięcy żydowskiej młodzieży zaczęły przyjeżdżać do Polski, by oddać hołd ofiarom obozów Zagłady. Równolegle rodziny odwiedzają miejsca związane z życiem przodków. Taka wizyta wywołuje różne emocje.
O powracaniu Żydów do Polski, do miejsc związanych z rodzinną historią, napisano już nawet książki i sztuki. Powstały dokumentalne filmy. Nie mówiąc o artykułach prasowych i prywatnych opowieściach o tym, jak było. Bywa różnie. Zawsze sentymentalnie. Jak w obcej przestrzeni, trudnej dziś do rozpoznania, odnaleźć ślady bliskich? Jak nadać jej znaczenie?
Jest i druga strona tych powrotów. Niepewność nowych mieszkańców tych miejsc, jak do nich podejść, czego tu szukają. Jak rozmawiać i się zrozumieć?
Jedni wciąż tu mieszkają, drudzy będą wracać. Czy mogą się jakoś spotkać?